martes, 20 de junio de 2017

Es 20 de junio

01:37 de la madrugada. Trabajo, como siempre, a horas intempestivas. Este sistema de estudios virtual, a distancia, sin horarios, me lo permite. Hago lo que puedo, cuando puedo, sin preocuparme de rendir cuentas a nadie sobre a qué hora estudio o trabajo. No obstante hay alguna excepción. Alguna asignatura donde el trabajo que se nos demanda no es individual, sinó grupal, por tanto nos exige llegar a acuerdos, cumplir plazos, comprometernos... Es el caso de esta asignatura, Competencias TIC en Información y Documentación, donde el proceso de aprendizaje no ha sido un viaje en solitario, sino un camino recorrido en compañía.
Ahora que el viaje llega a su fin, es buen momento para mirar atrás y valorar cómo ha sido este caminar juntos.

En lo que respecta a mi equipo puedo decir que han sido los compañeros que siempre hubiera deseado tener: trabajadores, atentos, responsables, solidarios y colaboradores en todo momento. Si bien al inicio del proyecto íbamos todos un poco perdidos, nadie dió muestras de desesperación ni desánimo, al contrario, el coraje y empuje de todos nos hizo fuertes como grupo y sentó una dinámica de trabajo, en base a unos acuerdos consensuados y pactados, que fue fundamental para llegar a conseguir los objetivos que nos habíamos marcado.

Personalmente, haciendo una autoavaluación de mi rendimiento en esta asignatura, he de decir que creo que he cumplido con los compromisos y exigencias del grupo, he contribuido al trabajo en común, aportando cuanto he podido, sobretodo ganas, interés y deseos de aprender. Donde sí que confieso que he fallado es en la parte más individual de las obligaciones marcadas por la asignatura, en concreto me refiero al número de entradas publicadas en este blog. Las obligaciones del día a día a nivel doméstico, familiar y laboral han sido demasiadas para poder cumplir con todas las exigencias de la asignatura, y a la hora de decidir qué dejar pendiente, he optado por aquello que no perjudicara a mis compañeros de grupo, es decir, las entradas del blog, que no han llegado a las mínimas que se exigían.

Por lo demás, puedo sentirme satisfecha del trabajo realizado, de mi paso por esta asignatura, de lo mucho que he aprendido, y sobretodo de haber tenido la oportunidad de conocer (virtualmente, claro!) a unos compañeros maravillosos, a los que creo que recurriré en alguna que otra ocasión, si a ellos nos le importa.

Gracias Jaione, por coordinarnos tan eficaz y discretamente, por tu sencillez, paciencia y buena actitud ante las adversidades.

Gràcies Joan, per la teva generositat i ganes de col·laborar, per estar tan atent a les necessitats dels altres i ser en tot moment disposat a donar un cop de mà.

I per últim, gràcies Joan Padrós, per assessorar-nos i guiar-nos de forma clara i directa, per encoratjar-nos al llarg de tot el procés i estar sempre atent a les nostres demandes.

Un placer conoceros, Alfatics.
Y que si tenemos que volver a quedar para algo, sea para refrescarnos bajo una ola como esta...

 
Imagen libre de derechos. Bajo licencia Creative Commons. https://pixabay.com/es/


No hay comentarios:

Publicar un comentario